Μερικές Παρατηρήσεις περί Δημοκρατίας

 του Κορνήλιου Κοντρεάνου

Στις σελίδες που ακολουθούν, επιθυμώ να παρουσιάσω μερικά συμπεράσματα που προέρχονται από την καθημερινή εμπειρία, με έναν τρόπο που να μπορεί να γίνει κατανοητός από κάθε νέο λεγεωνάριο ή εργαζόμενο.

Φοράμε τα ενδύματα και έχουμε αγκαλιάσει τους δημοκρατικούς θεσμούς. Αναρωτιέμαι, το αξίζουν άραγε καθόλου ;

Δεν το γνωρίζουμε ακόμα. Αλλά γνωρίζουμε ένα πράγμα, και το γνωρίζουμε με σιγουριά:

Ότι ορισμένα από τα  μεγαλύτερα και πιο πολιτισμένα έθνη της Ευρώπης έχουν απορρίψει αυτά τα ενδύματα και έχουν αποκτήσει νέα. Απαλλάχθηκαν άραγε από αυτά επειδή ήταν καλά; Άλλα έθνη επίσης διεξάγουν την καλύτερη τους προσπάθεια για να τα απορρίψουν και να ενδυθούν νέα ενδύματα επίσης. Γιατί; Είναι δυνατόν όλα τα έθνη να έχουν τρελαθεί; Είναι δυνατόν οι Ρουμάνοι πολιτικοί να παρέμειναν οι σοφότεροι άνθρωποι του κόσμου; Αμφιβάλλω κάπως για αυτό. Όσοι τα έχουν αλλάξει και εκείνοι που θέλουν να τα αλλάξουν, πρέπει να έχουν -έκαστος εξ' αυτών- τους λόγους τους. Αλλά γιατί πρέπει να ασχολούμαστε με τους λόγους που έχουν κάποιοι άλλοι; Ας ασχοληθούμε καλύτερα με τους λόγους που θα κάνουν εμάς τους Ρουμάνους έτοιμους να αλλάξουμε τα ρούχα της δημοκρατίας. Αν δεν έχουμε λόγους να το πράξουμε, αν μας κάνουν, τότε θα κρατήσουμε τα ρούχα, ακόμη και αν όλη η Ευρώπη απαλλαγεί από αυτά. Ωστόσο, δεν είναι καλά (τα ρούχα της δημοκρατίας) ούτε για εμάς επειδή:

1.      Η δημοκρατία καταστρέφει την ενότητα του ρουμανικού έθνους, διασπώντας το σε πολιτικά κόμματα, προκαλώντας του ταραχή, εκθέτοντάς το κατά αυτόν τον τρόπο, διαιρεμένο να αντιμετωπίσει το ενωμένο μπλοκ της ιουδαϊκής δύναμεως, σε μία δύσκολη εποχή για την ιστορία του.

Το επιχείρημα αυτό είναι τόσο πειστικό που δικαιολογεί από μόνο του την απόρριψη της δημοκρατίας υπέρ του οτιδήποτε άλλου θα μπορούσε να εξασφαλίσει την ενότητα μας: συγκεκριμένα την ζωή μας, διότι ο διχασμός μας σημαίνει τον θάνατό μας.

.

2.      Η δημοκρατία μεταμορφώνει τα εκατομμύρια των Εβραίων σε Ρουμάνους πολίτες, κάνοντάς τους ίσους με τους Ρουμάνους, δίνοντάς τους  ίσα δικαιώματα μέσα στο κράτος. Ισότητα; Επί ποίας βάσεως; Εμείς έχουμε ζήσει σε αυτήν την γη εδώ και χιλιάδες χρόνια. Με το άροτρο και το όπλο στο χέρι. Με τους κόπους μας και το αίμα μας. Γιατί λοιπόν ισότητα με αυτούς που έχουν υπάρξει εδώ μόνο για εκατό, δέκα, ή ακόμα και πέντε χρόνια; Κοιτώντας στο παρελθόν, βλέπουμε πως εμείς δημιουργήσαμε αυτό το κράτος. Κοιτώντας  στο μέλλον: Εμείς οι Ρουμάνοι είμαστε που φέρουμε απολύτως την ιστορική ευθύνη για την ύπαρξη της Μεγάλης Ρουμανίας. Αυτοί (οι Εβραίοι) δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με αυτό. Ποιά μπορεί να είναι η ευθύνη των Εβραίων απέναντι στην ιστορία, για την εξαφάνιση του ρουμανικού κράτους; Ανακεφαλαιώνοντας: Δεν είναι ίσοι όσον αφορά την εργασία, την θυσία και τον αγώνα που δημιούργησαν  το κράτος, ούτε είναι ίσοι όσον αφορά την ευθύνη για το μέλλον του. Ισότητα; Σύμφωνα με ένα αρχαίο ρητό ισότητα είναι να αντιμετωπίζεις άνισα τους άνισους. Επί ποίας βάσεως οι Εβραίοι απαιτούν ίση μεταχείριση,  ίσα πολιτικά δικαιώματα με τους Ρουμάνους;

 3. Η δημοκρατία είναι ανίκανη για την εκπλήρωση μακροπρόθεσμων   σχεδίων. Διαιρεμένη ανάμεσα σε πολιτικά κόμματα τα οποία κυβερνούν για ένα, δύο, ή τρία χρόνια, είναι ανέφικτο να συλλάβει και να πραγματοποιήσει μακροπρόθεσμα σχέδια. Το ένα κόμμα ακυρώνει τα σχέδια και τις προσπάθειες του άλλου. Ότι έχει σχεδιαστεί και χτιστεί από το ένα κόμμα σήμερα, καταστρέφεται από το άλλο κόμμα αύριο. Σε μία χώρα η οποία έχει ανάγκη να χτιστούν πολλά, το οποίο χτίσιμο(της χώρας) είναι πράγματι μία ιστορική απαίτηση, αυτό το μειονέκτημα της δημοκρατίας συνιστά έναν πραγματικό κίνδυνο. Είναι σαν σε ένα αγρόκτημα οι ιδιοκτήτες να αλλάζουν κάθε χρόνο, ο καθένας ερχόμενος με τα δικά του πλάνα, γκρεμίζοντας ότι είχε φτιαχτεί από τους προκατόχους, μόνο και μόνο για να καταστραφεί το έργο τους από τον επόμενο ιδιοκτήτη που θα έρθει την επομένη μέρα.

4.      Η δημοκρατία δεν επιτρέπει την εκπλήρωση των καθηκόντων ενός πολιτικού απέναντι στο έθνος. Ακόμα και ο πιο καλοπροαίρετος πολιτικός γίνεται στην δημοκρατία, δούλος των υποστηρικτών του επειδή εξυπηρετεί τα προσωπικά τους ενδιαφέροντα, ειδάλλως του καταστρέφουν την οργάνωση. Ο πολιτικός ζει κάτω από την τυραννία και την μόνιμη απειλή του εκλογικού παράγοντος. Βρίσκεται σε μία θέση όπου πρέπει να επιλέξει μεταξύ της ολοκλήρωσης των εργασιών και σχεδίων μίας ζωής και της ικανοποίησης των αιτημάτων των υποστηρικτών του. Και ο πολιτικός όταν του δίνεται μία τέτοια επιλογή, επιλέγει το δεύτερο. Και το κάνει όχι από την δική του τσέπη, αλλά από αυτή της χώρας του. Δημιουργεί θέσεις εργασίας, αποστολές, προμήθειες - όλα καταλογίζονται στον εθνικό προϋπολογισμό της χώρας- που δημιουργούν περαιτέρω πίεση σε έναν κουρασμένο λαό.

5. Η δημοκρατία δεν μπορεί να ασκήσει εξουσία, διότι δεν μπορεί να επιβάλλει τις αποφάσεις της. Ένα κόμμα δεν επιβάλλει κυρώσεις σε αυτούς που ζουν μέσω σκανδαλωδών επιχειρηματικών συμφωνιών εκατομμυρίων, που ληστεύουν και κλέβουν, επειδή φοβάται ότι θα χάσει τους υποστηρικτές του. Ούτε μπορεί να κινηθεί εναντίον των αντιπάλων του, διότι ο τρόπος αυτός θα ενείχε τον κίνδυνο έκθεσης των δικών του ατασθαλιών και σκιερών επιχειρήσεων (από τους αντιπάλους του).

 6.  Η δημοκρατία είναι στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου. Εξαιτίας του πολυέξοδου συστήματος και του ανταγωνισμού διαφόρων ομάδων, η δημοκρατία απαιτεί άφθονα χρήματα. Ως εκ τούτου φυσικά γίνεται ο υπηρέτης του μεγάλου διεθνούς Ιουδαϊκού κεφαλαίου, το οποίο την σκλαβώνει (την δημοκρατία) χρηματοδοτώντας την. Με αυτόν τον τρόπο η μοίρα ενός έθνους τοποθετείται στα χέρια μίας κλίκας τραπεζιτών.

ΤΟ ΕΘΝΟΣ

Όταν μιλάμε για το ρουμανικό έθνος, δεν αναφερόμαστε μόνο στους Ρουμάνους που ζουν επί του παρόντος σε αυτά τα εδάφη, με το ίδιο παρελθόν και μέλλον, τις ίδιες συνήθειες, την ίδια γλώσσα, τα ίδια ενδιαφέροντα. Όταν μιλάμε για το ρουμανικό έθνος, αναφερόμαστε σε όλους τους Ρουμάνους, νεκρούς ή ζωντανούς, οι οποίοι έζησαν σε αυτήν την γη από τις απαρχές της ιστορίας και θα ζήσουν επίσης στο μέλλον.

Το έθνος λοιπόν περιλαμβάνει:

1.      Όλους τους ζωντανούς Ρουμάνους.

2.      Τις ψυχές και τους τύμβους των νεκρών και των προγόνων μας.

3.      Όλους όσους θα γεννηθούν Ρουμάνοι.

Ένας λαός αντιλαμβάνεται την ύπαρξη τους, όταν λάβει γνώση της ολότητας του και όχι μόνο των συστατικών του μερών και των ατομικών τους συμφερόντων. Το έθνος διαθέτει:

1.      Μία φυσική και βιολογική κληρονομιά: την σάρκα και το αίμα

2.      Μία υλική κληρονομιά: το έδαφος της χώρας και τον πλούτο της

3.      Μία πνευματική κληρονομιά που περιλαμβάνει:

Α. Την αντίληψη περί του Θεού, των ανθρώπων και της ζωής. Αυτή η αντίληψη διαμορφώνει έναν τομέα, ένα πνευματικό κεκτημένο. Τα όρια αυτού του τομέα είναι καθορισμένα από τα όρια της λάμψης αυτής της αντιλήψεως. Υπάρχει μία χώρα του εθνικού πνεύματος, των προσδοκιών αυτού του πνεύματος, που προκύπτει εξ αποκαλύψεως ή εκ των προσπαθειών που προέρχονται από αυτήν την κληρονομιά.

Β. Την τιμή του, η οποία λάμπει κατά αναλογία προς την αποδοχή από το έθνος κατά την διάρκεια της ιστορικής υπάρξεως του, των κανόνων που απορρέουν από την ιδέα περί του Θεού, των ανθρώπων και της ζωής.

Γ. Τον πολιτισμό του: ο καρπός αυτής της ζωής, το προϊόν των προσπαθειών του στην σκέψη και την τέχνη. Αυτός ο πολιτισμός δεν είναι διεθνής. Είναι η έκφραση μίας εθνικής ιδιοφυϊας, του αίματος. Ο πολιτισμός είναι διεθνής στην λάμψη του αλλά εθνικός στην καταγωγή του. Κάποιος έκανε μία ωραία σύγκριση: Το ψωμί και το σιτάρι μπορούν να καταναλωθούν σε διεθνές επίπεδο , αλλά φέρουν πάντα την σφραγίδα του εδάφους από το οποίο προήλθαν.

Κάθε μία από αυτές τις τρεις κληρονομιές έχει την δική της σημασία. Και οι τρείς πρέπει να διασφαλίζονται από το έθνος. Αλλά η πιο σημαντική είναι η πνευματική κληρονομιά, επειδή είναι η μόνη που φέρει την σφραγίδα της αιωνιότητος, που ξεπερνά τον χρόνο. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν έχουν μείνει στην μνήμη μας  λόγω της σωματικής τους διαπλάσεως ,- όσο αθλητική και να ήταν-(καθώς πλέον είναι στάχτη), ούτε λόγω του υλικού πλούτου τους-αν είχαν- αλλά εξαιτίας του πολιτισμού τους.

Ένα έθνος ζει για πάντα διαμέσου των προσδοκιών του, της αντιλήψεώς του περί τιμής και του πολιτισμού του.

Με βάση αυτά οι κυρίαρχοι των εθνών οφείλουν να κρίνουν και να πράττουν - και όχι μόνο στην βάση των φυσικών και υλικών συμφερόντων ενός έθνους, αλλά στην βάση της ιστορικής τιμής ενός έθνους, στην βάση των αιώνιων εθνικών συμφερόντων.

Λοιπόν: Όχι ψωμί με κάθε κόστος, αλλά τιμή με κάθε κόστος.

Ο ΑΠΩΤΕΡΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Είναι η ζωή; Αν είναι η ζωή, τότε τα μέσα με το οποίο τα έθνη προσπαθούν να την εξασφαλίσουν καθίστανται ασήμαντα. Είναι όλα καλά, ακόμα και το χειρότερο. Το ερώτημα επομένως που μπορεί να ασκηθεί είναι: Ποιοί είναι οι κανόνες για την διεθνή συμπεριφορά; Τα ζωώδη ένστικτα των εθνών; Η τίγρης μέσα τους; Οι νόμοι των ψαριών στην θάλασσα ή των θηρίων στο δάσος ισχύουν;

Ο απώτερος στόχος δεν είναι η ζωή. Είναι η ανάσταση. Η ανάσταση των εθνών στο όνομα του σωτήρα Ιησού Χριστού. Η Δημιουργία και ο πολιτισμός αποτελούν μόνο μέσο-δεν είναι ο σκοπός- της αναστάσεως. Ο πολιτισμός είναι ο καρπός του ταλέντου, που ο Θεός εμφύτευσε στο έθνος μας, και για τον οποίο καρπό είμαστε υπεύθυνοι. Θα έρθει μία στιγμή όπου όλα τα έθνη του κόσμου θα σηκωθούν από τον κόσμο των νεκρών με όλους τους νεκρούς τους, με όλους τους βασιλιάδες και τους αυτοκράτορες τους. Κάθε έθνος θα λάβει θέση μπροστά στον θρόνο του Θεού. Αυτή την τελευταία στιγμή, η ανάσταση εκ νεκρών είναι ο υψηλότερος και πιο μεγαλειώδης στόχος για τον οποίο ένα έθνος μπορεί να προσπαθήσει. Το έθνος επομένως είναι μία οντότητα που ζει ακόμα και πέρα από αυτήν την γη. Τα έθνη είναι πραγματικότητα και στο άλλον κόσμο, όχι μόνο σε αυτόν.

Για εμάς τους Ρουμάνους, στο έθνος μας, όπως και στο κάθε έθνος στον κόσμο ο Θεός έχει αναθέσει μία συγκεκριμένη αποστολή: Ο Θεός μας έδωσε ένα ιστορικό πεπρωμένο.

Ο πρώτος νόμος που κάθε έθνος πρέπει να τηρεί, είναι η εκπλήρωση της αποστολής που του ανατέθηκε για την επίτευξη του πεπρωμένου του. Το έθνος μας δεν έχει εγκαταλείψει αυτόν τον στόχο, ανεξάρτητα από το πόσο μακρύς και δύσκολος είναι ο Γολγοθάς του. Και τώρα είμαστε αντιμέτωποι με βουνά, με ψηλά εμπόδια. Πρόκειται να γίνουμε η αδύναμη και δειλή γενεά η οποία θα εγκαταλείψει υπό τις απειλές, το ρουμανικό πεπρωμένο και να αποκηρύξει την εθνική μας αποστολή;

Από το βιβλίο του "Για τους Λεγεωνάριούς μου" (Pentru Legionari)

Μετάφραση-Απόδοση:Πάτροκλος